“ปองร้ายสามี ผิดจารีต ต้องโดนลงโทษ! มา รีบเข้าห้องหอ สำเร็จโทษเรียบร้อยแล้วเปิ่นหวางจะพาออกไปชมงิ้ว”
“หากพี่แปดต้องการบัลลังก์ ท่านก็ควรเตรียมใจที่จะสูญเสียอาซ้อ และอวี้เอ๋อร์ พี่แปดที่ไร้อาซ้อ ไร้อวี้เอ๋อร์เคียงข้าง ยังมีใจออกว่าราชการ อีกหรือ … ”"
เล่มที่ 4
"อี้เฟิงนำยาเม็ดรวมความทรงจำมาให้ข้า!" โม่เหลียนเฉิงกล่าวกับโม่อี้เฟิง
"เจ้าจะทำอันใด" โม่อี้เฟิงตกตะลึง เพราะเหตุใดจึงถามหายาเม็ดรวมความทaรงจำ
หรือเขาจะฟื้นความทรงจำยี่สิบสามปีที่อาศัยอยู่บนแคว้นตงเยว่
"เพิ่งเปิดผนึกความทรงจำไม่นาน หวังว่าจะยังทัน..."
โม่อี้เฟิงเอ่ยเสียงกร้าว "ยาเม็ดรวมความทรงจำมีผลกระทบรุนแรง
ตอนนี้เจ้าบาดเจ็บสาหัส เอาไว้รักษาตัวให้หายดีก่อน
แล้วค่อยว่ากันเรื่องความทรงจำได้หรือไม่
หากฝืนใช้ตอนนี้ เจ้าอาจจะ...ข้าไม่เห็นด้วย!"
หากยังไม่บาดเจ็บยังคุ้มพอที่จะลองเสี่ยงดูสักครั้ง
แต่นี่โม่เหลียนเฉิงกำลังบาดเจ็บสาหัส
จากที่จะรวมวิญญาณกับความทรงจำได้
กลัวว่าจะสลายวิญญาณให้แหลกเป็นผุยผงไปมากกว่า
"หากไม่มีความทรงจำนั้นแล้ว หัวใจข้าบอกว่า... ตายไป ยังดีเสียกว่า"
เล่ม 5
“ในวันหน้าอาจมีเหตุผลมากมายที่ทำให้ท่านต้องรับสตรีเข้ามา แต่อาซ้อจะทำได้เพียงนิ่งเงียบแล้วเฝ้ามองเท่านั้น ท่านคิดว่าภายในใจของนาง จะทรมานมากเพียงใด”
“นางรู้ดีว่าภายในใจของเปิ่นหวาง มีนางแต่เพียงผู้เดียว”
“หนึ่งชีวิต หนึ่งชาติภพ หนึ่งคู่ครอง อาซ้อเคยกล่าวประโยคนี้เอาไว้”
โม่จิ้งซวนสูดลมหายใจลึก ตัดสินใจเอ่ย
หลังจากถกเถียงกับตนเองมาหลายคืน
“หากพี่แปดต้องการบัลลังก์ ท่านก็ควรเตรียมใจที่จะสูญเสียอาซ้อ และอวี้เอ๋อร์ พี่แปดที่ไร้อาซ้อ ไร้อวี้เอ๋อร์เคียงข้าง ยังมีใจออกว่าราชการ อีกหรือ … ”"