คำโปรย
เสียงหัวใจของพวกนาง...ดังกว่าเสียงจากปากของชายทั้งปวง
จะเป็นอย่างไรเมื่อนางในวรรณคดีที่ถูกเรียงร้อยโดยชายหลุดออกมาอยู่ในโลกของความเป็นจริง
จะเป็นอย่างไรเมื่อนางเหล่านั้นไม่ได้เป็นหญิงในภาพจำที่ถูกชายเหล่านั้นถักทอขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นนางวันทองที่ได้ชื่อว่าเป็นหญิงสองใจ นางกากีที่ถูกขนานนามว่าเป็นหญิงมากรักหลายผัว หรือนางผีเสื้อสมุทรที่โดนกล่าวหาว่าลักตัวชายรูปงามมาทำระยำตำบอนด้วยความโหดร้าย
ในเมื่อพวกนางมีปากเสียงที่จะร้อยเรียงเรื่องราวของตนเองใหม่ แจ้งความจริงให้ผู้อื่นรับรู้ว่าพวกนางหาได้เป็นอย่างที่ถูกจารึก บรรดาชายที่ทำให้พวกนางหลุดออกมาจากหนังสือโกโรโกโสจากร้านหนังสือเก่าจะยินยอมรับฟังไหม?
จะยอมรับไหมว่าพวกนางถูกกระทำ?
จะยอมเข้าใจหรือเปล่าว่าพวกนางเองก็มีหลายแง่มุม?
จะรักพวกนาง...อย่างที่พวกนางเป็นตัวเองไหม?
สิ่งเหล่านี้เป็นคำถามที่พวกนางใคร่อยากรู้เสียเหลือเกิน...
๏ หากแม้นการเป็นหญิงยากจะเอ่ย
คำชมเชยชมชิดให้สมหญิง
เหล่าหญิงนั้นจักผงาดอย่างแท้จริง
ว่าผู้หญิงจักหยัดยืนด้วยตนเอง
ด้วยแข้งขาทั้งสองแลสองแขน
กอดหวงแหนกายมิให้ใครข่มเหง
กรีดเสียงร้องถ้อยคำร้องรำเพลง
จักตุเลงศักดิ์ศรีให้ก้าวไป
๏ มิยอมให้ชายใดมาขีดเขียน
สร้างบทเรียนคนรุ่นหลังเล่าตาใส
มิยอมให้ถูกกระทำทุกสิ่งใด
ด้วยหัวใจแข็งกร้าวดุจศิลา
จักวันทองนางกากีเจ้าแม่ขา
จักบุปผายักษีผีตนไหน
ขึ้นชื่อว่าเป็นหญิงจักเป็นไท
ให้เหล่าชายประจักษ์แก่อุรา
ราคา
300 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า