จีอาน่ามองไปรอบๆ ห้องสีขาว ที่มีโซฟาตัวใหญ่สีเทาอ่อนๆ กับภาพวาดสีน้ำแสนสวยขนาดใหญ่อย่างรู้สึกมึนงง “ไม่อยากจะเชื่อ! สวรรค์หน้าตาเป็นแบบนี้หรอกเหรอเนี่ย” เธอเอ่ยพึมพำเบาๆ อย่างรู้สึกสับสน ไม่คิดว่าชีวิตหลังความตายจะสวยงามถึงเพียงนี้ แถมยังได้นอนบนเตียงนุ่มๆ ในห้องที่ดูสะอาดตา “อะไรทำให้คิดว่าการฆ่าตัวตายจะทำให้คุณได้ขึ้นสวรรค์” จอมพลเอ่ยถามหญิงสาวที่ตนกระโดดน้ำลงไปช่วยอย่างรู้สึกโมโหขึ้นมานิดๆ เมื่อคืน! ถ้าเขาไม่แวะเข้าไปดูร้านที่เพิ่งจะแต่งเสร็จ ป่านนี้ร่างของเธอคงจะลอยขึ้นอืดอยู่ในแม่น้ำปิง “คะ...คุณเป็นใคร?” จีอาน่าขยับตัวลุกอย่างตกใจ ‘แม่เจ้า! นี่คงจะเป็นผู้คุมวิญญาณสินะ? แต่ทำไมถึงใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงบ็อกเซอร์ล่ะ?’ “หึ! ผมเป็นเจ้าชายที่ขี่ม้าขาวไปช่วยคุณเอาไว้น่ะสิ” จอมพลกลอกตาเมื่อเห็นสาวเจ้าเอาแต่จ้องใบหน้าของตนด้วยสายตาแปลกๆ ‘ยัยเด็กนี่ เต็มหรือเปล่าวะ’ “คะ...คุณช่วยฉัน?” จีอาน่ารู้สึกชาตั้งแต่หัวจรดเท้าที่ได้ยินคำบอกเมื่อครู่ ‘นี่แปลว่าเรายังไม่ตายงั้นเหรอ?’ “ก็ไม่ได้อยากจะช่วยหรอกนะ แต่กลัวศพของคุณจะขึ้นอืดที่บริเวณร้านอาหารของผม” จอมพลบังคับสายตาให้มองไปทางอื่น เพราะเมื่อคืนเขาใส่แต่เสื้อยืดให้สาวตรงหน้าแค่ตัวเดียวเท่านั้น และเธอเหมือนจะไม่รู้ตัวว่าท่านั่งของเธอนั้น กำลังยั่วยวนสายตาของเขาอยู่ “กรี๊ดดดดด” จีอาน่ากรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเมื่อรู้ว่าแผนที่วางไว้พังลงเพราะหนุ่มตรงหน้า คนที่กำลังเคลิ้มนิดๆ หลังจ้องมองบริเวณต้นขาอ่อนของสาวเจ้า แต่พอได้ยินเสียงกรี๊ดเท่านั้น เส้นเลือดฝอยที่สมองก็แทบจะแตกเสียให้ได้ “ฮือๆๆ รู้ไหมว่าการที่จะทำอะไรแบบนั้นมันต้องใช้ความกล้าขนาดไหน ฮือๆๆ แม่ง! เสียเที่ยวจริงๆ” จีอาน่าปล่อยโฮออกมาอย่างรู้สึกเจ็บใจ เพราะคิดว่าป่านนี้บิดาคงจะเข้าพิธีแต่งงานกับปารีณาไปแล้ว “เสียเที่ยว?” จอมพลเอ่ยทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อหู ‘พ่อแก้วแม่แก้ว! เกิดมายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนสบถคำว่า ‘แม่ง’ ได้เจ็บขนาดนี้มาก่อน’ “ใช่!” จีอาน่ามองค้อนคนที่ทำลายแผนการของเธออย่างรู้สึกโกรธ “งั้นไปกระโดดอีกรอบไหมล่ะ สาบานเลยว่ารอบนี้จะแค่ยืนดูเฉยๆ เท่านั้น” คนที่อุตส่าห์ว่ายน้ำลงไปช่วยบอกเริ่มจะโมโหขึ้นมานิดๆ “ขอบคุณ!” คนที่ยังตั้งมั่นในอุดมการณ์รีบพยักหน้ารับทันใด แม้ว่าตอนนี้อารมณ์กล้าบ้าปิ่นจะไม่เต็ม 100 เหมือนเมื่อคืน แต่เดี๋ยวเธอไปบิ้วเอาที่หน้างานได้

---

ราคา 420 บาท

---

เพิ่มลงในตะกร้า