ในวันที่เธอหมดหนทาง ไม่ต่างจากนกไร้รัง
เขา...คือคนที่กางปีกรับไว้ ด้วยความจำใจ
แต่พอถึงวันที่เธอจำต้องโบยบินจากไป
เขากลับใช้ทำทุกวิถีทาง เพื่อเป็นโซ่ตรวน
ผู้มัดเธอไว้กับเขาตลอดกาล
“นี่คุณ ถึงฉันจะเมาแต่ก็ยังรู้ตัวนะ” วิรตีเริ่มหงุดหงิด ไม่ว่าจะพูดยังไงขุนเขาก็ยังไม่เชื่อเธออยู่ดี
เอะอะก็บอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทั้งที่เธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดอยู่รอมร่อ
“แล้วคุณจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือเปล่าล่ะ” ขุนเขาสบตาใสแจ๋วที่กำลังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่า
พูดอะไรกับเขาไว้บ้าง และคำพูดนั่นก็ทำให้เขาคาใจจนถึงตอนนี้ วิรตีส่ายหน้าช้าๆ
นึกอะไรไม่ออกจริงๆ ทำเอาคนที่รอคอยและลุ้นมาตลอดผิดหวังไปเล็กน้อย
แต่ก็ยังดีที่รู้ว่าเธอกำลังหึงเขาในตอนนั้น “เมื่อคืนนี้ คุณ...”
“อย่าพูดนะคนบ้า” วิรตีผุดลุกจากเก้าอี้ เอื้อมมือไปจะปิดปากคนที่นั่งตรงข้าม
ชายหนุ่มรู้ทันเบี่ยงตัวหลบและพูดในสิ่งที่ทำให้เธออับอาย
“ไม่พูดก็ได้ แต่เมื่อคืนนี้ คุณทำให้ผมมีความสุขมาก...” ขุนเขาลากเสียงยาวยียวน
ชวนให้คนฟังคิดลึก โดยไม่รู้ว่าที่เขามีความสุขเพราะรู้ว่าเธอหึงเขากับช่อผกาจนดื่มเมามาย
“...จนแทบกระอักเลย”
ราคาปกติ
195 บาท
ราคา
156 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า