"ไงคะ? ที่รัก...ไม่หลบหน้ากันแล้วหรือ?" ธงฉานเริ่มทักก่อนด้วยคำหวาน แต่น้ำเสียงกวนอารมณ์เต็มที่พาฝันก็ทำใจดีสู้เสือ
"ฉันมีธุระต้องคุยกับคุณค่ะ" พาฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบห่างเหินเป็นงานเป็นการ จนธงฉานไม่พอใจกับประโยคบอกเล่าของเธอ คำว่า ‘ฝัน' ในประโยคหายไปไหน เขาจำได้ว่าเธอเริ่มใช้คำวัน ‘ฉัน' ตั้งแต่อยู่ที่หัวหิน "เรื่องบริษัทของคุณภูวภัทรค่ะ คุณช่วย..."
"นึกว่าเรื่องอะไร จะมาขอร้องให้ผมไม่เอาเรื่องรึไง เขาเป็นพี่ชายคุณนี่ ได้ยินว่าบูชากันนักหนา" ธงฉานพูดแทรกขึ้นมาก่อนอย่างรู้ทัน พาฝันพยักหน้ายอมรับ
"ค่ะ ถ้าคุณพอจะมีน้ำใจอยู่บ้าง คุณก็น่าจะผ่อนผันเรื่องเวลาสักหน่อยหรือไม่ก็ยอมให้คืนเงินก้อนแรก ยกเลิกเรื่องค่าปรับ"
"น้ำใจ?" ธงฉานหัวเราะกับคำ ๆ นี้ "ผมไม่มีให้ใครหรอกนะ"
"แต่นี่มันเท่ากับตัดทางทำมาหากินกันเลยนะคะ เงินเยอะขนาดนั้นจะหาได้ที่ไหนภายในหนึ่งอาทิตย์"
"นั่นแหละที่ผมต้องการ ความล่มจมของพี่ชายคุณ...มันเป็นความสุขของผม" ธงฉานพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เหมือนเขามีความสุขนักหนา นั้นทำพาฝันเสียความรู้สึก
"ฉันลืมไป...ว่าคุณมันป่าเถื่อน ไม่มีหัวใจ แล้วจะมีน้ำใจให้ใครได้ยังไงกัน"
ราคาปกติ
285 บาท
ราคา
199 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า