คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้านางสวรรค์มาจากไหนถึงได้พูดว่าไม่เอาเขาไปทำพันธุ์
แถมยังมาทำเป็นเชิดใส่ คงคิดว่าเขาพิศวาสนักสิท่า
ผู้ชายเฟอร์เฟกต์และถือดีอย่างเขาน่ะหรือ
คงยอมผู้หญิงที่วางมาดเป็นนางพญาแสนหยิ่งอย่างเธอ
ขอบอกเถอะว่าวิวาห์ครั้งนี้...เขาจะปราบพยศเธอให้สิ้นลายแน่ !
“เดี๋ยว” หญิงสาวเรียกด้วยน้ำเสียงห้วน
ทรงฉัตรไม่สนใจว่าอรพิมเรียกใคร ในเมื่อไม่ได้เอ่ยชื่อเขาก็เดินกลับไปที่ห้องทำงาน
“ฉันเรียกทำไมไม่หยุด” อรพิมถามเสียงแข็ง
“คุณเรียกใคร” เขาหันมาถามด้วยน้ำเสียงกวนโทสะเล็กน้อย
“มีกันสองคน จะเรียกใครถ้าไม่ใช่คุณ” เธอไม่ชอบท่าทางกวนแบบนี้ของเขาเท่าไร
“ผมมีชื่อและคุณก็รู้แล้ว จะเรียกผมกรุณาเรียกชื่อ ถึงแม้คุณจะมาเป็นหุ้นหรือมาในฐานะไหน
ก็ควรให้เกียรติคนที่พูดด้วย” ทรงฉัตรพูดโดยไม่มองหน้าแม้แต่นิดเดียว
“ค่ะ คุณทรงฉัตร” เจ้าหล่อนเน้นเสียงทุกคำชัดเจน
“นั่นก็เน้นไป แต่ก็ดีว่าเมื่อกี้หน่อย มีอะไรว่ามา”
ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างที่โซฟาหาหนังสือมาอ่านรอว่าหญิงสาวจะพูดอะไรต่อ
“เรื่องของเรา คุณรู้เหตุผลในการแต่งงานใช่ไหม” อรพิมเชิดหน้าเล็กน้อยกอดอกพูด
“รู้ ผลประโยชน์ทั้งนั้น ผมมีหน้าที่แค่แต่งเท่านั้นจะเอาอะไรไปบอกพ่อไม่ต้องมาบอกผม”
“ฟังก่อน ฉันหมายถึงการใช้ชีวิตของเรา ไม่เกี่ยวกับบริษัท” อรพิมขึ้นเสียงเล็กน้อย
“แล้วไง คุณอย่าบอกนะว่าจะให้ผมทำหน้าที่ให้ครบถ้วนทุกขั้นตอน”
น้ำเสียงชายหนุ่มเย้ยหยันเล็กน้อยลุกขึ้นก้าวเข้ามาหาอรพิมช้าๆ จนเธอถอยไปชนกับหลังตู้
“อันนี้พ่อไม่ได้สั่ง แต่ถ้าคุณสั่งขอผมคิดดูก่อนว่าจะทำดีไหม แต่ถ้า...”
ชายหนุ่มจงใจใช้สายตาโลมเลียอรพิมไปทั่วทั้งตัวและใช้ปลายนิ้วไล้ไปที่ปลายคางสวยเบาๆ
“ถ้าคุณอยากให้ผมทำหน้าที่สามีให้ครบถ้วน
คุณช่วยลดท่าทางนางพญาลงหน่อยทำตัวบ๊องแบ๊วน่าเอ็นดูเหมือนผู้หญิงคนอื่น
บางทีผมอาจจะยอมทำตามที่คุณขอก็ได้นะ”
ราคาปกติ
275 บาท
ราคา
220 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า