“แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ” ขณะพูดก็ยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ
“ก็...ก็พวกของใช้ส่วนตัว” ณัฐวลัญช์จับเสาน้ำเกลือไว้แน่น รู้สึกไม่ไว้ใจสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย
“อ้อ ! ของใช้ส่วนตัว ประเภทชุดชั้นใน ? ผมเข้าใจถูกใช่ไหม” ดวงตาคมดุจเหยี่ยว
เลื่อนไปมองหน้าอกอวบเต่งตึงที่โผล่พ้นชุดของโรงพยาบาลสีฟ้าออกมาอย่างไม่ตั้งใจ
เขามองจนตาเป็นมัน เขาไม่ใช่โรคจิต แต่เขาแค่ชอบสิ่งสวยงามเท่านั้นเอง
และณัฐวลัญช์เองก็เป็นสิ่งสวยงามที่เขาก็ไม่ควรพลาดที่จะเก็บทุกรายละเอียด
“บ้า ! ฉันหมายถึงโทรศัพท์ ฉันต้องการใช้โทรศัพท์ย่ะ”
“อ่ะนี่” โรเจอร์ล้วงเข้าไปในกางเกงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเกือบจะยื่นให้แล้ว...แต่
“รับของจากผู้ใหญ่เด็กอย่างคุณควรจะมอบจูบหวานๆ ให้ผู้ใหญ่อย่างผมก่อนนะน้ำขิง” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยช้าๆ
“คุณจะบ้าไปแล้วรึไง ! ! ฉันแค่ยืมมือถือจะต้องแลกด้วยจูบเลยงั้นหรือ ฝันไปเถอะ ! ”ณัฐวลัญช์ตะคอกใส่
อย่างหัวเสีย แล้วลากเสาน้ำเกลือกลับไปนั่งลงบนเตียงด้วยท่าทีที่หัวฟัดหัวเหวี่ยง
“ผมไม่ได้ฝัน แล้วก็รู้ด้วยว่าคุณต้องยอม” โรเจอร์เดินย่างกร่ายเข้าไปช้าๆ ด้วยมาดสุขุม
“ไม่มีทาง ! ! เชิญฝันต่อไปคนเดียวเถอะ เชอะ ! ” แม้จะรู้สึกกริ่งเกรงอยู่บ้าง
แต่หญิงแกร่งอย่างณัฐวลัญช์ก็ไม่ยอมที่จะเสียท่าทียอมแพ้เขาง่ายๆ อย่างแน่นอน
“โอเค้ ! ผมฝัน ฝันต่อไปเองก็ได้ ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจมีแม่ของคุณ พ่อของคุณ
หรือญาติพี่น้องของคุณที่เมืองไทยกำลังเป็นห่วงคุณอยู่ ยิ่งขาดการติดต่อไปหลายวันแบบนี้
ป่านนี้ไม่รู้ว่าพ่อแม่ของคุณจะเป็นอย่างไรบ้าง” ตั้งแต่สนใจณัฐวลัญช์เขาเองก็ไม่พลาดที่จะเรียนรู้ว่าวันๆ
เธอทำอะไรกับใครบ้าง และหนึ่งในนั้น ที่เธอต้องทำเป็นกิจวัตรประจำวันคือการโทรคุยกับญาติที่เมืองไทย
“ถ้าต้องแลกด้วยการขายศักดิ์ศรี ฉันไม่ทำ ! ! ” ณัฐวลัญช์เน้นย้ำชัดๆ
ทุกคำให้คนที่ตั้งใจจะหลอกล่อเธอได้หยุดคิดอกุศลกับเธอเสียที
“ใครว่าล่ะ เมียจูบกับผัวเขาเรียกสร้างความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นขึ้นต่างหาก
ส่วนการขายศักดิ์ศรีเขาเอาไว้ใช้ในหญิงขายบริการ ซึ่งเราอยู่ในข้อแรก” โรเจอร์แปลงร่าง
เป็นนักวิชาการสร้างความเข้าใจให้หญิงสาวใหม่
ราคาปกติ
230 บาท
ราคา
184 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า