ชุมสาย เนืองหยกล้อม' คือชื่อสกุลซึ่งไม่เป็นความลับสำหรับ 'ผู้กองทำนบ เคียงแดน' ผู้กองมือปราบหน้าเสี้ยมที่เจาะจงไล่ล่าเธอมาตลอดทั้งวันนี้ การทำงานของเขาสัมฤทธิ์ผลตอนหกโมงเย็น เมื่อเธอชะล่าใจนึกว่าตนปลอดภัย จึงยอมออกจากบ้านเพื่อนไม่สนิทคนหนึ่งหลังจากที่ขอเข้าไปหลบซ่อนตัวอยู่ครึ่งค่อนวัน ทันทีที่เธอออกมาถึงถนนใหญ่และกำลังจะเรียกรถแท็กซี่เพื่อรีบกลับบ้านไปเก็บข้าวของ ผู้ไล่ล่าก็ปรากฏตัว แม้คนแถวนั้นจะเห็นว่ามีชายกลุ่มหนึ่งกรูเข้าไปรายล้อมสาวตัวบางในชุดกางเกงสีเทาขรึม แต่ก็ไม่มีใครต้องการแสดงตัวเป็นพลเมืองดี ยังคงปล่อยให้สาวตัวบางโดนล้อมไว้อย่างนั้น ทุกคนเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงร่องรอยสงสัยในดวงตา แล้วเธอก็ถูกควบคุมตัวมาที่นี่ การดื่มกาแฟร่วมโต๊ะกับผู้กองหน้าเสี้ยม ซึ่งยังนับว่าแปลกหน้าอยู่ เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดและแสนอึดอัด เธอเห็นตาดำใหญ่เปล่งแสงเมตตาวูบหนึ่ง เห็นปากหนาคลี่ยิ้มนุ่ม เขาผายมือเหมือนเป็นสัญญาณว่า 'เริ่มต้นเล่าเถอะ' ในเมื่อเวลานี้ เธอไม่อาจหลบหลีกหรือบ่ายเบี่ยงวิถีคาดคั้นกดดันของผู้กองมือปราบหน้าเสี้ยมได้อีกแล้ว มันก็คงไร้ประโยชน์ต่อการถ่วงเวลา แม้ว่าเรื่องทั้งหมด มันจะเป็นเหตุการณ์ที่เปรียบได้ดั่งฝันร้าย แล้วเธอก็ปรารถนาที่จะลืมให้หมด แต่ฝ่ายตรงข้ามก็คงไม่ตามใจให้เธอได้ทำในสิ่งที่ปรารถนา เพราะทุกคำบอกเล่าของเธอ ก็คือน้ำหนักที่จะช่วยยืนยันว่าเธอคือ 'ฆาตกร'
|