ถ้ามารดาไม่ป่วยหนักแล้วร่ำร้องเรียกหาแต่บิดาที่หายสาบสูญไปนานนับ ๑๐ ปี หลังจากพาคณะลูกหาบบุกสำรวจหาแดนอารยะ “กันเดน” ธีราคงไม่ตัดสินใจเดินทางจากเมืองไทยพร้อมวิษณุ คู่หมั้นคู่หมาย ไปคีรีมันเพื่อสืบหาร่องรอย โชคดีที่เธอได้ผู้นำทางอย่างจามิล นักบวชหนุ่มแห่งวัดกัมโป ซึ่งเคยเป็นลูกศิษย์ลูกหาร่ำเรียนภาษาไทยกับบิดาของเธอมาก่อนเมื่อครั้งยังเป็นสามเณร ทำให้แผนการตามหาพ่อสุดขอบฟ้าครั้งนี้ของเธอไม่รู้สึกลำบากใจนัก
ทว่าสิ่งที่ทำให้หญิงสาวชาวไทยหวาดหวั่นถึงขั้นปริวิตกมากกว่า คือ จุดหมายปลายทางนั้น ว่ากันว่าเป็นดินแดนที่มีตำนานเล่าขานกันว่า ผู้ไปถึงจะไม่ได้กลับ ผู้ได้กลับจะไม่ได้ไปถึง ทั้งผู้ที่กลับมาอาจเป็นเพียงซากศพเดินได้หรือมีสติวิปลาส แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทำให้ผู้ปรารถนาจะไปกันเดนรู้สึกย่อท้อ เพราะต่างรู้ว่าที่นั่นเป็นดินแดนอมตะ-ไม่เจ็บ ไม่แก่ ไม่ตาย...ดินแดนซึ่งเต็มไปด้วยเพชรนิลจินดาเลอค่ามหาศาล
ฉะนั้น ไม่เป็นเรื่องแปลกใจเลยที่เพื่อนร่วมทางครั้งนี้ของเธอ ซึ่งมีทั้งคู่หมั้นหนุ่มผู้มีนิสัยมุทะลุดุดัน นักบวชหนุ่มวัยฉกรรจ์ผู้มีปณิธานมุ่งมั่นบางอย่าง เณรน้อยช่างซักช่างถาม ล่ามสาวชาวจีนและชาวคีรีมันผู้ต่างกุมความลับในใจ ตลอดจนคณะลูกหาบผู้เปี่ยมกิเลสตัณหามากบ้างน้อยบ้าง ต่างแสดงธาตุแท้ออกมาทีละนิดทีละน้อย ยามต้องเผชิญสิ่งที่ทั้งเกิดขึ้นตามธรรมชาติและสิ่งที่เหลือเชื่อเหนือธรรมชาติ แต่ไม่ว่าจะประสบอุปสรรคนานัปการเพียงไร จิตใจของหญิงสาวยังคงมุ่งมั่นปรารถนาเพียงสิ่งเดียว นั่นคือการตามหาบิดาให้พบเท่านั้น!
|