โปรย นางบำเรอแสนรัก
ราเมศ...เขาอยากได้เธอมาอยู่ข้างกาย
พิมพ์พิดา...เธออยากหาทางใช้หนี้ให้ครอบครัว
-------------------------------------------------------------------------
“อย่าฝืนความรู้สึกเลย ผมว่าคุณจะต้องชอบ” เขาช้อนไปใต้ข้อพับเข่า ก่อนจะดันร่างบางให้นอนลงกลางเตียง โดยที่เขาก็ยังตามติดตะแคงกายก่ายเกยเธอเอาไว้
“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” เธอวอนขอเสียงสั่นอีกครั้ง
“มันไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเลย” เขาพรมจูบอย่างต่อเนื่อง 
นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปตามสาบเสื้อของคนที่แสดงท่าทีประหม่าอย่างชัดเจน 
เขาก็พูดได้สิ เขาไม่ใช่เธอ นี่มันไม่ถูกต้อง เธอกำลังตกลงชะลอหนี้ก้อนใหญ่ของครอบครัวด้วยร่างกายของตัวเอง มันก็ไม่ได้ต่างจากการขายตัวแลกหนี้เลย
“จริงๆ นะ ก็แค่ผู้ใหญ่สองคนตกลงมีเซ็กซ์กัน แค่นั้นเอง” เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อพอดีตัวของเธอทีละเม็ดสองเม็ด
“คุณก็พูดได้สิคะ คุณไม่ใช่ฉันนี่...”
“แทนตัวเองว่า ‘ดา’ สิ เหมือนที่คุณพูดกับครอบครัวคุณ” เขาออกคำสั่ง ตาแพรวพราวมองปากแวววาวก่อนจะก้มลงบดจูบเบาๆ เมื่อปากสัมผัสกันความรู้สึกต้องการยิ่งชัดเจน เขาต้องการเธอ...ไม่ผิดแน่ ต้องเธอเท่านั้น!

โปรย พ่ายรักวิวาห์จำยอม
กรรภิรมย์...เขาไม่ใช่เจ้าบ่าว
พัณณิตา...เธอตั้งใจมาเป็นเจ้าสาวแทนพี่สาว
________________________________________________________________________
“ก็ถ้ามันจะเป็นใครก็ได้ ก็ขอให้เปลี่ยนมาเป็นฉันแทนไม่ได้เหรอคะ” พัณณิตารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะควบคุมตัวเองเอาไว้ต่อไปไม่อยู่ เธอเกลียดกรรภิรมย์ เกลียดครอบครัวที่เห็นแต่ผลประโยชน์ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก ทุกๆ ครั้งที่นึกถึงพิมพ์พิดากับราเมศและหลานที่กำลังจะเกิด เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ถอย
“คุณแม่พี่ท่านชอบน้องดามาก พี่ไม่ได้เป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้” เขาตอบออกไปแบบคนใจดำ ตอนแรกที่มารดามาบอกว่าจะทาบทามพิมพ์พิดาให้กนต์รพีพี่ชายของเขา เขาก็นึกห่วงพิมพ์พิดาอยู่ไม่น้อยเพราะพี่ชายเขาจัดว่าเป็นคนที่ทั้งเย็นชา ไร้อารมณ์ และแล้งน้ำใจ แต่หากต้องเปลี่ยนเป็นคนตรงหน้าจริงๆ เขาคงไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นเป็นแน่
“ตอนนี้พี่ดาท้องแล้ว คุณไม่คิดจะเห็นใจเด็กตาดำๆ ที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกบ้างเหรอคะ” พัณณิตาตัดสินใจบอกความลับของพี่สาวออกไป ไม่ช้าก็เร็วคนตรงหน้าและครอบครัวของเขาก็ต้องรู้ เธอเองก็ไม่อยากจะใช้วิธีนี้ แต่มันไม่มีทางเลือกจริงๆ 
“เหรอ...ท้องแล้ว!”
พัณณิตากำมือแน่น จ้องเขม็งไปที่กรรภิรมย์ที่แกล้งยกมือทาบกับอกจงใจล้อเลียนเธอเต็มที่
“ค่ะ...ความฝันของคุณกับคุณหญิงแม่ของคุณคงต้องเป็นหมันแล้วแหละค่ะ...ฉันมาเสนอที่จะเปลี่ยนตัวเจ้าสาว แต่ถ้าคุณยังพูดยังคุยกันไม่รู้เรื่องอยู่แบบนี้ เห็นทีว่าเราก็คงไม่มีอะไรจะต้องคุยกันอีก” เธอตั้งใจขู่เขากลับไปบ้าง
“ดรีมลืมไปรึเปล่า หุ้นของพ่อดรีมยังอยู่ในมือพี่อีก 32% พี่คงไม่จำเป็นต้องลำเลิกให้ดรีมฟังมั้งว่ามันเยอะมากแค่ไหน” กรรภิรมย์เอียงคอมองเธออย่างยียวน
“ฉันคุยเรื่องนี้กับพี่รามแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วง...พี่รามยินดีจะช่วยซื้อหุ้นคืนมาทั้งหมด คุณส่งทนายไปเจรจากับทางพี่รามได้เลย” เธอยื่นนามบัตรของราเมศไปตรงหน้าคนจองหอง จริงๆ ยังไม่เคยคุยเรื่องนี้กับว่าที่พี่เขย แต่ก็มั่นใจว่าราเมศจะต้องยินดีช่วยครอบครัวของภรรยาแน่นอน
“อ๋อ...นึกว่าใคร ที่แท้ก็ว่าที่คู่หมั้นของน้องดรีมนี่เองที่เป็นพ่อเด็ก” เขาทำเสียงเยาะ เหวี่ยงนามบัตรลงทันขยะทันที
“คุณ! มันจะมากไปแล้วนะ” 
“ไม่มาก ไม่น้อยจนเกินไปหรอก...อวดรวยดีเนอะว่าที่ผัวของน้องดรีมเนี่ย คิดเหรอว่าพี่จะขายกลับไปเท่าทุน...”
“จะหยาบคายมากไปแล้วนะ” พัณณิตากำมือแน่น 
“พี่จะหยาบให้ยิ่งกว่านี้อีกถ้าดรีมยังไม่หยุดแทนตัวเองว่าฉัน และเรียกพี่ที่เป็นผัวคนแรกว่าคุณอย่างที่อยู่” 
“ไอ้!”
“อย่าคิดว่านี่คือละครหลังข่าวเพราะถ้าดรีมตบ พี่จะไม่ทำแค่จูบดรีมแน่!” กรรภิรมย์คว้าข้อมือเล็กที่เตรียมจะตวัดลงมาบนแก้มตนเอง