กลมารพ่ายรัก / ปลอบขวัญ / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี

อดีต 'เขา' และ 'เธอ' คือคนในความรัก เป็นความทรงจำของกันและกัน

แต่ปัจจุบัน...เขาและเธอก่อเกิด 'ความรัก' ท่ามกลาง 'ความแค้น' !

เพราะความเข้าใจผิด ทำให้เขาคิดทำร้ายเธอ

จาก 'เทพบุตร' แปรเปลี่ยนเป็น 'จอมมารใจร้าย'

กว่ากรวิชญ์จะรู้ตัว นริสาก็จากเขาไปพร้อมหัวใจของเขาถึงสองดวง !

โปรยปกหลังค่า

“นริสา"

“คะ!” คนตัวเล็กขานรับพลางสะดุ้ง เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยเรียกอย่างไม่ทันตั้งตัว

“วันนี้ไม่ต้องไปไร่นะ พักผ่อนอยู่บ้านนี่แหละ แล้วก็ไม่ต้องทำงานบ้านด้วยล่ะ เกิดหัวร้างข้างแตกขึ้นมาอาการจะแย่เอา ฉัน...ขี้เกียจหามส่งโรงพยาบาล”

“ค่ะ" แค่นี้สินะที่เขาห่วง คงกลัวว่าเธอจะทำให้เสียเวลา เพียงแค่คิดก็อดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่สถานะที่เป็นอยู่ไม่ควรจะคิดอะไรแบบนี้เลย แต่ความรู้สึกของคนเรามันห้ามได้ที่ไหนกัน...

“รอแป๊บนะ เดี๋ยวฉันมา" หญิงสาวพยักหน้ารับ ชายหนุ่มจึงออกไป สักพักก็เดินกลับมาพร้อมบางอย่างติดมือมาด้วย

“ทายาหน่อยนะ" กรวิชญ์บีบยาเพื่อจะทาให้ นริสาดูนิ่งเงียบกว่าทุกวัน แถมยังหลบหน้าหลบตาเขาอีก มือหนาเชยคางมนเพื่อจะได้ทายาให้สะดวกขึ้น ดวงตาคู่คมสบตากลมโต เขาจึงได้เห็นความรู้สึกมากมายที่อยู่ข้างใน...มันดูเศร้ากว่าทุกวัน ยิ่งถ้าเทียบกับวันแรกสาวน้อยที่เขาเคยช่วยเธอจากโจรกระชากกระเป๋า นริสาที่สดใสในวันนั้นช่างแตกต่างจากวันนี้เหลือเกิน ที่สำคัญเธอไม่มีแววตาหวาดกลัวเขาเช่นตอนนี้เลยสักนิด

“ริสา..." เสียงทุ้มชื่อเธออีกครั้ง เมื่อน้ำใสรินหยดลงบนหลังมือของชายหนุ่ม

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"

“อึก..." เธอส่ายหน้า ทั้งๆ ที่อยากบอกเขาเหลือเกินว่าเธอเจ็บ...เจ็บไปทั้งใจ หนาวเหน็บและโดดเดี่ยว จนรู้สึกว่าความเจ็บปวดตามร่างกายช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับสิ่งที่กำลังรู้สึกอยู่ และมันมากมายจนต้องเผยอ่อนแอต่อหน้าเขาอีกครั้ง

กรวิชญ์มองเธอยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วร่ำให้ กายเล็กคุดคู้ตัวงอต่อหน้าเขา ความรู้สึกสั่นไหวในช่วงอกแทรกเข้ามา ทั้งความรู้หลายอย่างต่อสู้กันอย่างรุนแรงอยู่ภายใน แต่สุดท้ายก็ต้านทาน ‘ความรู้สึกบางอย่าง’ ไว้ไม่ไหว อ้อมแขนแกร่งจึงคว้าร่างเล็กมาโอบกอดไว้ทั้งที่เธอร้องไห้อยู่อย่างนั้น

“ฮึก...ฮึก...." เสียงร้องไห้ดังขึ้นต่อเนื่อง มันสั่นคลอนความรู้สึกของเขาไปหมด มือแข็งแรงยกขึ้นลูบหลังเธอเบาๆ พลางสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นตรงช่วงอก เสียงร้องให้ดังอยู่หลายนาที คนในอ้อมกอดจึงผละออก เขาเช็ดน้ำตาที่เปรอะแก้มนวลให้อย่างแผ่วเบา

“ขะ...ขอโทษค่ะ ที่ทำเสื้อคุณวิชญ์เปื้อน...นะคะ"

“…” ชายหนุ่มสบตาคนตรงหน้า เธอสูดลมหายใจเข้าออกอย่างต้องการเรียกกำลังใจ ปากอิ่มที่ยังซีดขาวตรงมุมปากมีรอยแผลและรอยช้ำเลือดจากฝีมือของเขาเมื่อคืนนั้นเม้มแน่น แต่ทว่ามันยังคงสั่นระริกอย่างไม่อาจห้ามได้

“ริสามีเรื่องจะขอ...แต่คุณวิชญ์สัญญาได้ไหมคะว่าจะไม่โกรธกัน" ดวงตากลมโตวูบไหวแต่ก็สบตาเขา นริสาใจชื้นขึ้นเมื่อเขาพยักแล้วนัยน์ตายังเผยความอบอุ่นแค่เพียงเสี้ยววินาที...หรืออาจเป็นเธออาจจะตาฝาดไปเองนะ?

“ว่าไง? ฉันรอฟังอยู่"

ผ่อนลมหายใจแผ่วเบา แล้วเริ่มพูดกับเขาน้ำเสียงสั่น

“ริสาไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองทำอะไรไว้บ้าง มันอาจจะทำคุณวิชญ์โกรธหรือเกลียด... แต่ต่อจากนี้ไป ริสาจะเป็นคนใหม่..."

“…”

“ขอแค่คุณวิชญ์ให้โอกาส...ถ้าต้องชดใช้กับเรื่องนั้น...ริสาก็ยินดี" เรื่องที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไรกันแน่

“เธอจะชดมันด้วยอะไร?! เธอรู้มั้ยว่าฉันต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง" ชายหนุ่มผละร่างออกห่าง ตวาดเสียงดั่งลั่น เธอสะดุ้งตกใจ แต่ก็พูดออกไปอย่างแน่วแน่แม้จะหวาดกลัวเพียงใดก็ตาม

“ชีวิตค่ะ...ชีวิตทั้งชีวิตของริสา! ริสามีแค่นี้ มันอาจจะเทียบไม่ได้กับสิ่งที่คุณวิชญ์เสียไป แต่ให้โอกาสริสาได้ไหมคะ..." เมื่อตอนนี้ทั้งชีวิตของเธอจะมองไปก็ไม่เห็นใคร ความทรงจำก็ว่างเปล่า จดจำอะไรไม่ได้สักอย่าง เธอจึงมีแค่เขาเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น...

“...!”

“ริสาสัญญาว่าจะทำตามทุกอย่างที่คุณวิชญ์ต้องการ จะไม่ถามและไม่ขัดคำสั่งอีกแล้ว หรือต่อให้ต้องทำงานหนักกว่านี้ก็ได้ แต่ได้โปรด...แค่เห็นใจกันและเข้าใจริสาบ้าง...จะได้มั้ยคะ?" กรวิชญ์รับฟัง มองเธอที่พูดต่อทั้งน้ำตา ริมฝีปากสั่น ๆ ถูกกัดไว้จนมันต้องช้ำมากกว่าเดิม ให้ตายเหอะ ! ตรงมุมปากมันมีเลือดไหลซึมออกมาด้วย

“เมื่อก่อนริสาอาจะเป็นผู้หญิงไม่ดีแบบที่คุณวิชญ์บอก แต่ว่าตอนนี้ริสาไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ฮึก..." เธอสะอื้นอีกครั้ง น้ำใสๆ คลอรอบหน่วยตากลมโต มันไหลรินลงมาตลอดเวลาที่พูดกับเขา

“ตอนนี้ริสาไม่อยากเป็นคนแบบนั้น รู้สึกเกลียดตัวเองทุกครั้งว่าทำไมต้องทำตัวแบบนั้น ฮือ...ริสาไม่อยากเป็นแบบนั้น ฮือๆ ไม่อยากเป็นอีกแล้ว..." กรวิชญ์ลุกขึ้นไปหาแล้วโอบกอดเธอไว้ เมื่อคนตรงหน้าปิดหน้าร้องไห้อีกครั้ง เขาเห็นฝ่ามือเธอสั่นระริก แต่ครั้นเมื่อได้โอบกอดเขาจึงรู้ว่าตัวเธอสั่นไปทั้งตัวต่างหาก เขายอมแล้ว...ยอมแพ้เธอแล้ว

“ฉันจะให้โอกาสเธอ..." ร่างสั่นๆ เหมือนจะชะงักเกร็ง จนคนโอบกอดก็ยังรู้สึกได้ เขายังสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นของเธออีกด้วย

“แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะนริสา"

“คุณวิชญ์..."มือบางยกมือขึ้นโอบกอดเขาตอบทันทีที่เขาพูดจบ ความรู้สึกตีรวนกันไปหมด มันทั้งโล่งใจ ดีใจ และอิ่มเอมใจอย่างที่สุดเมื่อเขากอดตอบแนบแน่นกว่าเดิม...

ราคา 319 บาท

ตะกร้าสินค้า

กลมารพ่ายรัก / ปลอบขวัญ / ใหม่ ทำมือ ส่งฟรี