ในฐานะผู้ดูแลแกลเลอรีแสดงภาพเขียนร่วมสมัย
‘งามอรุณ’ ต้องร้อนรน รีบไปขอโทษขอโพยลูกค้ารายใหญ่ถึงที่บ้าน
เมื่อลูกน้องเกิดสะเพร่า ทำเอกสารจองภาพสับสน จนขายภาพเขียนให้ผิดคน
แต่ถึงอย่างนั้น หญิงสาวก็ไม่เคยคิดสักนิดว่าความรับผิดชอบของเธอ...
จะรวมไปถึงการอดทนต่อสายตาโลมเล้าของมหาเศรษฐีหนุ่มโรคจิต
มิหนำซ้ำ ยังต้อง ‘แก้ผ้าจนล่อนจ้อน’ เพื่อให้เขาได้วาดรูปนู้ดของเธอเป็นการชดเชย
แลกกับการถูกฟ้องร้องเรียกค่าปรับเป็นเงินจำนวนมหาศาล
‘รวิชญ์ พาณิชย์กิจ’ คงจะตะเพิดเธอไปให้พ้นจากคฤหาสน์ของเขาเสียนานแล้ว
หากเจ้าหล่อนไม่ใช่คนสวย ที่มีเรือนผมสลวยน่าลูบไล้ และริมฝีปากอิ่มเย้ายวน
ในเมื่องามอรุณทำให้เขาพลาดโอกาสครอบครองภาพเขียนที่ตามหามานาน
ต่อให้ยอมถอดเสื้อผ้ามายืนเป็นแบบให้เขาวาดรูปตรงหน้า มันก็ยังไม่พอหรอก
เพราะตราบใดที่ชายหนุ่มยังไม่ได้ ‘ระบายอารมณ์โกรธ’ ลงบนร่างเธออย่างเร่าร้อนที่สุด
ก็อย่าหวังเลยว่าเขาจะปล่อยให้เธอได้กลับออกไป
“คุณถอดเสื้อทำไมคะ”
“ผมไม่ชอบใส่เสื้อตอนทำงานศิลปะ”
เขาเดินเอื่อยเข้ามาและตอบน้ำเสียงสบายๆ แต่คนฟังตระหนกซ่านไปทั้งกายใจ
“เพราะอะไรคะ”
“มันอาจจะเลอะเทอะ”
“แต่อุปกรณ์ที่ใช้วันนี้มีแค่ดินสอนะ จะเลอะได้ยังไงคะ”
“มันอาจเป็นความเคยชิน ไม่รู้สิ ผมถอดเสื้อจนชินแล้ว” เขายักไหล่
“แต่...”
“ไม่ต้องเขินหรอกน่า”
“ฉันไม่ได้เขินนะ” เสียงเธอแหลมและเริ่มสั่น
“งั้นอะไรล่ะ”
“มารยาท คุณควรมีมารยาทกับแขกที่เชิญมาเมื่อเขาเป็นผู้หญิง”
ราคาปกติ
309 บาท
ราคา
231 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า