ผู้หญิงสองคนเปรียบดั่งดวงจันทร์ ที่ส่องแสงลงมากระทบดิน...
คนหนึ่งเขารัก แต่อีกคนเขากลับทำลาย...
กว่าจะรู้ว่าใครคือดวงจันทร์ของหัวใจ...ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ว
-----
“เล็กไม่คิดเลยนะว่าพี่เขมจะแย่ขนาดนี้”
คนที่คิดว่าหลับไปแล้วปรือตามอง เขาพยุงตัวเองขึ้นนั่ง แล้วสบตาหญิงสาวอย่างหยามหยัน แววตาคู่นั้นทำให้คนถูกมองร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย
“ว่าตัวเองก่อนไหม ผมทำอะไรแย่”
หญิงสาวโกรธปรี๊ดเมื่อเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ก็ที่ทำวันนี้ยังไงคะ”
ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา แล้วเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีกหน ทำความอดทนของหญิงสาวสิ้นสุดลง
“พอทีเถอะพี่เขม! เลิกดื่มเหล้าแล้วเข้านอนได้แล้วนะคะ!”
ชายหนุ่มชะงักแก้วที่ริมฝีปาก ดวงตาคมเข้มเหลือบมองคนสั่ง เขาดื่มมันอีกอึกแล้วเอ่ยถาม
“เป็นเมียหรือไง ถึงได้มาสั่ง”
คนฟังหน้าร้อนวูบ พลางขยับลูกน้อยในอ้อมแขนของตนเข้ามาแนบแน่น หัวใจเต้นแรงรัว
“เป็นน้องค่ะ!”
คนฟังแสยะยิ้ม พลางเอ่ยออกมาเบาๆ
“พี่น้องท้องชนกัน”
ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ขยับเข้าไปหาแล้วสะบัดมือตบเพียะลงบนแก้มสากที่มีไรหนวดขึ้นครึ้มเต็มแรง
เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังฉาดสะท้อนไปทั้งห้อง เมธินีไม่ถอยหนี แต่หล่อนยืนยิ้มด้วยความสะใจแกมปวดร้าว คนถูกตบหันมองหล่อนด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง ดวงตาร้อนแรงยามมองลงมา อาการทรงตัวดูมั่นคงผิดจากก่อนหน้านี้
“พูดความจริงทำไมต้องโกรธ หรือว่ารับความจริงไม่ได้”
สีหน้ายียวนและคำพูดหาเรื่องทำให้คนตัวเล็กน้ำตาคลอ
“เล็กไม่ควรยุ่งกับพี่เขมตั้งแต่แรก”
“สายไปแล้วคุณเล็ก” เขาขยับเข้าหา หลุบตามองเด็กน้อยในอ้อมแขนของหญิงสาวแล้วยิ่งเจ็บปวด เขาเกลียดมัน ไอ้เด็กเวรนี่
ราคา
400 บาท
เพิ่มลงในตะกร้า