ผมมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง รักผู้หญิงคนหนึ่งมาก และเขาเชื่อว่า มากจนสุดถนนสายหัวใจของเขา เมื่อมาถึงวันที่ผู้หญิงคนรัก เดินจากเขาไปทั้งๆ ที่ยังมีชีวิต หากไม่มีวันหวนคืนกลับมาหาชั่วนิรันดร์ กว่าเพื่อนของผมจะรู้จักค่าแห่งหัวใจ หัวใจของผู้หญิงคนนั้นก็สูญเสียความรักต่อเขาไปแล้ว เราต่างได้แต่ปลอบหัวใจในฐานะเพื่อน ความรักนั้นยังอยู่กับเรา แม้จะสูญเสียหัวใจไปก็ตาม สายเสียแล้ว...เกินวันที่ฝันใฝ่ รู้อย่างนี้...จะไม่ทอดทิ้งขว้าง สายเสียแล้ว...มิได้พบประสบนาง รู้อย่างนี้...จะไม่ห่างเจ้าขวัญตา ถ้อยคำไพเราะสร้อยเศร้าใน "ถนนสายหัวใจ" นี้ มาเหมาะเจาะกับเพื่อนของผมโดยบังเอิญ และ "ภาวัช" ของไอ้มะเฟืองก็คงเช่นกัน ความที่มันเป็นคู่ซี้กัน ความที่มันสนิทสนมกัน เฮไหนเฮกัน ทั้งชีวิตบางทีเราก็ละเลยอารมณ์บางอย่างในตัวเอง เราพยายามมองข้าม พยายามทำลืมๆ ไปว่า ในความรู้สึกผูกพันในฐานะ "คู่ซี้" เงาบางๆ ของความรัก ค่อยๆ เบียดเข้ายึดหัวใจของคนสองคนไว้แล้ว และอย่างมั่นคงที่สุด มันลืมว่า มันรักกันได้ หรือว่า...จริงแล้วมันเป็นแค่คู่ซี้! อะไรไม่สำคัญ ภาวัชแน่ใจเสมอ ไอ้มะเฟืองเป็นสมบัติของมัน ไอ้มะเฟืองอาจจะน้อยใจ เสียใจ แต่ใจของมันเป็นของเขา ถนนสายหัวใจของมันไม่เคยมีใคร นอกจากเขา วันหนึ่ง...มันเดินตามหาเขา และวันนี้ เขาเดินตามหามันบ้าง ภาวัชมั่นใจ สุดถนนสายหัวใจนี้ มีหัวใจของเขารออยู่ ณ ที่นั่น %22มนุษย์รู้ว่า หัวใจของตัวเองอยู่ที่ไหน ในไม่ช้า ร่างกายก็จะตามไปอยู่กับหัวใจจนได้%22 วันนี้ ฉันเดิน มาไกล วันนี้ พบแล้ว ไม่เหินห่าง วันนี้ เราจัก ร่วมทาง วันนี้ เราต่าง รู้จักใจ วันหนึ่งผมแอบส่งใจให้รักของเพื่อนมีหวัง วันนี้ ภาวัชก็เพื่อนผม ผมแอบส่งกำลังใจให้ "ไอ้ภา" ไปให้สุดถนนสายหัวใจของเขา ด้วยความที่ผมจับใจใน "ไอ้มะเฟือง" เหลือเกิน ผมไม่อยากเห็นน้ำตามัน และผมมั่นใจ ใจไอ้มะเฟือง หญิงร่างบางตัวน้อยของผม หัวใจมันมั่นคง มันรักไอ้ภาเช่นกัน รักสุดถนนสายหัวใจของมันนั่นแหละ เฟื่องฉัตร-ภาวัช ความรักยังอยู่กับเราเสมอ ความรักไมเคยไปไหน ตราบที่เรารู้คุณค่าแห่งหัวใจ

---

ราคา 224 บาท

---