ในวันอาทิตย์ เดือนเก้า แรม 11 ค่ำ ปีมะเส็ง พุทธศักราช 2112 เสียกรุง! ฉัตรหงสาวดีตระหง่านเหนือแผ่นดินอยุธยา ครั้งนั้น เสียงดาบกระทบดาบดังสนั่น หยดเลือดกระเซ็นซ่านทุกแห่งหน ซากศพทบท่าวแผ่นดินดล น้ำตาปนหยดเลือดทุกเม็ดดิน ไม่มีอะไรจะเล่าขานได้มากกว่านี้ ไม่มีวิธีกล่าวคำประการใด นัยน์ตาที่แลลอดทอดไกลไปสู่อดีตเท่านั้น จึ่งจะเห็นแจ้งด้วยตน เลือดไทยจะพล่าน ความดาลเดือดจะทำให้อุรารานแยก น้ำตาจะปริ่มหยดย้อย ตนต้องสำนึกการสูญเสียด้วยตน ไทยต้องสำนึกการสูญสิ้นด้วยใจ...ทั้งใจ! พุทธศักราช 2544 ทมยันตีตัสินใจเขียน "กษัตริยา" หลังจากรวบรวมข้อมูลอยู่ราว 7 ปีเต็ม เป็นเรื่องราวหลังจากที่สมเด็จพระศรีสุริโยไทสิ้นพระชนม์ ซบคอคชาธารทรง กลางสนามรบในปี 2091 จากนั้นอีกสิบห้าปี หงสาวดีบุเรงนองก่อชนวนศึก หาเรื่องยึดกรุงศรีอยุธยาด้วยแสนยานุภาพที่เหนือกว่าการรบดำเนิน...จนเสียกรุงในปี 2112 และพระมหาธรรมราชาขึ้นครองแผ่นดินในปี 2113 นี่คือช่วงประวัติศาสตร์ใน "กษัตริยา" ภาคหนึ่ง "แก้วกษัตริยา" "กษัตริยา" เรื่องราวของสองขัตติยนารี ผู้พร้อมเผชิญชะตากรรมอันสูญสิ้นทุกอย่าง หนึ่งขัตติยนารีคือองค์พระวิสุทธิกษัตรีย์ หัวใจของแม่ร้าวรานปานไหน พระหทัยของพระนางเธอรวดร้าวยิ่งกว่า ความเจ็บปวดราวนิรันดร ต้องยอมสิ้นรัก เสียลูก เสื่อมพระเกียรติ หากที่ไม่ยอมสูญสิ้น...คือความหวัง! พระนางเธอรอคอยสิบสี่ปี กว่าจะได้เห็นลูกรัก "สมเด็จพระนเรศวร" ประกาศอิสรภาพ ปลดแอกอยุธยาจากขัณฑสีมาแห่งหงสาวดี พระนางเธอ...รอเวลาถึงสามสิบปี! พุทธศักราช 2142 วันที่ 23 กุมภาพันธ์ สมเด็จพระนเรศวรเหยียบหงสาวดี! และต้องคอย...คอยอยู่ถึงสี่สิบสี่ปี จึงเห็นพระมหาอุปราชา พระเจ้าหลานเธอแห่งบุเรงนองหงสาวดี ขาดซบคอช้างเฉกเดียวกับสมเด็จแม่ของพระองค์ท่าน สมเด็จพระศรีสุริโยทัย อีกหนึ่งขัตติยนารี ต้องจำยอมพรากจากแผ่นดินอยุธยาไปทำหน้าที่สำคัญในเงื้อมมือของอริราชศัตรู...หงสาวดี หน้าที่...ที่ดุจรอยต่อประวัติศาสตร์อันเลือนลาง หน้าที่...ที่แทบจะลบหายไปจากหัวใจไทย สุพรรณกัลยา ขัตติยนารี ผู้ทรงโฉม พระฉวี ปนสุวรรณ อันเฉิดฉาย ย่างพระบาท เสด็จลับ มิคืนคลาย ทิ้งพระนาม ให้จารไว้ มิลืมเลือน แม้น "กษัตริยา" แก่นของเรื่องจะดำเนินด้วย "แก้วกษัตริยา" อันหมายถึง พระวิสุทธิกษัตรีย์ หรือในพระนามเดิม พระสวัสดิราช และ "แก้วกัลยาแห่งแผ่นดิน" อันหมายถึง พระสุพรรณกัลยา ก็ตาม แต่ความเข้มข้นยิ่งกว่ากลืนเลือดไม่ให้ใครเห็น อันผูกโยงไปสู่คำว่า "สิ้นรัก" ของพระนางเธอ ใครเล่า...จะเห็นพระทัยพระมหาธรรมราชา เส้นทาง...ที่พระมหาธรรมราชทรงวาดหวังไว้ว่า จะถึงวันของเรา พวกเราได้จด จาร จำ หากของพระองค์ท่าน ยาว...ไกล และจะต้องแลกด้วยความพินาศแห่งครอบครัว แลกด้วยความสิ้นสลายพระหทัยรักของพระนางเธอ และ...จะทรงทราบหรือไม่ ความดีนั้น ทรงแลกด้วยจารึก "กล่าวหา" ในประวัติศาสตร์ ความเจ็บปวดของบุรุษหนึ่ง ใครจักทราบถึงดวงหฤทัย หนึ่งเอกบุรุษ...เจ็บปวด หนึ่งยอดนารี...รวดร้าว สามพระองค์ โอรสธิดาของพระองค์ท่านและพระนางเธอ สุพรรณกัลยา นเรศวร เอกาทศรถ ทรง "อาภัพ" นัก สามพระองค์ท่านทรงใช้หยาดเลือด หยากเหงื่อ หยาดน้ำตา หลั่งโลมดินไว้ให้เรา ทุกพระองค์ทรงเห็น...หยดเลือดกระเซ็นซ่านทุกแห่งหน ทุกพระองค์ทรงเห็น...น้ำตาปนหยดเลือดทุกเม็ดดิน บางน้ำตาที่อาบหน้า แม้จะยังแห้งเหือด ก็ยังเหลือคราบน้ำตา %22เอาเถิด อดทนไว้%22 เสียงปวงประชาอยุธยาต่างปลอบกันและกัน เพราะไม่มีบ้านสักหลังที่ไม่พังทลาย ไม่มีครัวใดที่คนอันเป็นที่รัก...มิเสียชีวิต! %22วันนี้...มิใช่วันของเรา วันใด...วันของเรา เราจักเอาคืน%22 ไม่อยากลืมเลือน...ประวัติศาสตร์แผ่นดินตรงนี้ อ่าน "กษัตริยา" อ่านพระหทัยของสองขัตติยนารี ผู้อยู่เบื้องหลังความเป็นไทแห่งกรุงศรีอยุธยา อ่านเถิด...ค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ ทอดถอนใจ อ่านเถิด...อ่านให้จาร จำ ในหัวใจ ว่าไทย...ได้ "วันของเรา" มาได้อย่างไร

---

ราคา 240 บาท

---