“คุณ !!” “ไปกันได้หรือยัง หรือจะให้ผมนอนกับคุณที่นี่” เขาถามเสียงเข้มและขยับเข้าไปหา ช่ออิงก็ถอยรนไปข้างหลังอย่างหวั่นๆ “ไม่ได้นะ คุณจะค้างที่นี่ได้ยังไง” “ถ้าไม่ได้ คุณก็ต้องไปอมาดากับผม” เขาเดินไล่ต้อนเธอไปชนผนังห้อง พอจะเบี่ยงตัวออกเขาก็ยกแขนทั้งสองข้างกักเธอไว้ ดวงตาสองคู่สบกันในระยะใกล้ “ถ้าฉันไปกับคุณคนอื่นเขาจะคิดกันยังไง คนอะไรเอาแต่ใจร้ายกาจที่สุด” เธอบอกพลางยกมือกั้นกลางระหว่างอกอวบกับแผงอกกว้าง “แคร์คนอื่นแต่ไม่เคยแคร์ผัวตัวเอง” เขาบอกเสียงเข้มแล้วจับปลายคางเชยขึ้น ช่ออิงมองสายตาคมที่หลุบมองริมฝีปากอิ่ม เมื่อรู้ความต้องการของอีกฝ่ายริมฝีปากอิ่มก็เม้มเข้าหากันเพื่อกันการรุกราน แฮร์ริสยิ้มใส่ตาคมโตแล้วโน้มลงไปช้าๆ เพื่อให้เธอตัดสินใจ “บอกมาจะอยู่นี่หรือจะไปอมาดา” “คุณเป็นเจ้าชีวิตคนอื่นอยู่แล้วนี่ จะถามทำไมว่าฉันเลือกที่จะอยู่หรือไปกับคุณ” เธอบอกหน้างอง้ำและผลักแผ่นอกกว้างออกห่าง “รู้ว่าเลือกไม่ได้แล้วทำไมยังดื้อ”
|