ความงามจากภายนอกของมนุษย์ล้วนเป็น "สิ่งสมมติ" หรือ "ภาพมายา" ดั่งสองพี่น้องราชสกุล "นรวีร์" ม.ร.ว.เดชาธร นรวีร์ ที่หลง "รูปทอง" ภายนอกของตนเองที่ฉาบไว้ด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้น โดยสร้างเปลือกภายนอกให้ดูงดงามในสายตาของที่พบเห็น โดยไม่มีใครรับรู้ว่า "ภายใน" รูปงามนั้นแตกต่างจาก "ภายนอก" อย่างสิ้นเชิง ส่วน ม.ร.ว.พชรดนัย นรวีร์ แม้จะมี "รูปทอง" ที่ผ่านการตกแต่งกระทำทางการแพทย์ด้วยถูกศัลยกรรมใบหน้าให้งดงาม แต่ก็มิได้โดดเด่นไปกว่าความงดงามจากภายในของเขาเอง...โดยเฉพาะกับคนที่พบเห็น และได้รู้จักกับเขา หากแต่เขากับพี่ชายร่วมบิดาไม่สามารถจะร่วมวงศ์ไพบูลย์กันได้เลย พี่ชายที่มีแต่ความแค้นที่จะต้องชดใช้ "เลือด" ที่ล้างด้วย "เลือด" แม้ว่าจะมาจาก "เลือดข้น" เดียวกัน แต่ความเป็น "คน" ได้ "จาง" หายจนแทบจะหาไม่พบ การห้ำหั่นจึงเกิดขึ้นด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้นที่ต่าง "สุมขอน" ในกันและกัน และนั่นคือ "ชีวิตหนึ่งจะต้องดับสูญ...ชีวิตหนึ่งต้องแลกด้วยเลือดและน้ำตา..."
|